Soms blijven de beste geheimen bewaard tot op het laatste moment. Misschien ook deze Imelda May. Deze relatief nog onbekende Rockabilly Queen uit de UK heeft in 2008 misschien wel haar meest turbulente jaar gekend uit haar carrière.  Net als Seasick Steve en zovele anderen heeft zij aan de lijve kunnen ondervinden wat een optreden bij Jools Holland allemaal met zich mee kan brengen.

Tijdens haar jeugd ontdekte Imelda dat ze veel gevoel voor muziek had en ontwikkelde zich als Bluessinger door invloed van Elmore James en Billie Holliday. Alhoewel nog minderjarig trad Imelda al op vanaf haar veertiende maar met matig succes. Al is zij van geboorte van Dublin toch besliste Imelda eind jaren negentig naar Londen te trekken waar ze eventjes in de belangstelling kwam met Mike Sanchez. Vanaf toen stond ze samen op de ‘bill’ met artiesten als Van Morrison, Elvis Costello, Bryan Ferry, Dionne Warwick en Elton John. Haar stem werd tevens geleend voor de gangsterfilm ‘Dark Streets’.

Sinds 2006 besloot Imelda het te wagen met een solocarrière en al was het in het begin eerder jazzy toch miste ze dat ruigere en door haar ‘look and voice’ als een Wanda Jackson gooide ze het roer volledig om en kwam er een nieuwe rockabilly diva kijken aan het firmament. Haar optreden op het Glastonbury Festival van vorig jaar werd een 'blast' en al snel doken zij en haar echtgenoot Darrel Higham de studio in en schreven bijna helemaal alleen deze ‘Love Tattoo’.

‘Love Tattoo’ is een twaalf nummers tellend album en brengt roots muziek waarmee ze nog vele fans aan hun zijde kunnen krijgen. Krachtige en ook sentimentele nummers die succes verzekeren op iedere rootsparty.

Openingsnummer ‘Johnny Got A Boom Boom’ was die song waar ze zelfs Jools Holland mee van zijn sokken blies en in datzelfde rootsgenre zijn er ook ‘Wild About My Lovin’, ‘Big Bad Handsome Man’ en zeker de titeltrack ‘Love Tattoo’. Met 'Feel Free' wagen ze zich aan een up-tempo rhumba waarbij Darrel guitarrifjes naar voren tovert die me onmiddelijk doen terugdenken aan Vince Lee van de Wildcards, maar ook het jazzy getinte ‘Meet Me At The Moon’ en de speciaal geschreven liefdesverklaring voor haar Darrel ‘Falling In Love With You Again’ zijn van een heel ander allooi dan rockabilly en daarmee bewijst ze voor mij dat haar eerste keuze nog zo slecht niet was al mag haar rockabilly sound er best wezen.

I heard it trough the grapevine…zou ik zo zeggen want het zou wel eens kunnen dat ze deze zomer ook België zal veroveren en samen met mij zal er dan zeker een ‘cowboy’ op de eerste rij staan om dit te bewonderen en zo niet zijn we gewaarschuwd dat er nog veel moois op dat eiland zit.

The Band:
Steve Rushton - Drums / Al Gare - Double Bass / Darrel Higham - Guitar / Dave Priseman - Trumpet